ميرزا ابوالحسن شعراني در سال 1320 ق در تهران به دنيا آمد. مقدمات را در مدرسه‏ي مروي تهران گذراند. وي مدتي در محضر درس آيت اللَّه شيخ عبدالكريم حائري يزدي بود و سپس آهنگ نجف نمود و از اساتيد آن ديار بهره برد. علامه شعراني در حالي به وطن مراجعت كرد كه اوج استبداد رضاخاني، خفقان را بركشور حاكم كرده بود و در اين حال به تبليغ و تدريس و تحقيق پرداخت. علامه، علاوه بر مهارت در فقه، اصول، تفسير، حديث، فلسفه، رياضي، عرفان، كلام و... به زبان‏هاي عربي، فرانسه، تركي، انگليسي و عبري نيز آشنايى كافي داشت. فاضلان زيادي در محضر او پرورش يافتند كه حضرات آيات ميرزاهاشم آملي، عبداللَّه جوادي آملي، حسنِ حسن‏زاده آملي، و... از آن جمله‏اند. همچنين از علامه شعراني آثار قلمي متعددي از جمله تفسير مَنهَجُ‏الصادقين به جاي مانده است. سرانجام، اين عالم عامل و دانشمند كم نظير پس از هفتاد و سه سال زندگي پر افتخار در هفتم شوال 1393 ق جان به جان آفرين تسليم كرد و در جوار حرم حضرت عبدالعظيم حسني(ع) در خاك آرميد.